Początki...

Rozpakowywanie.

...to zmęczenie, ale takie które nie pozwala Ci zasnąć, jak po filiżance mocnej kawy w środku nocy. dotarliśmy do Brisbane o 3 nad ranem, wykończeni i...w ogóle nie śpiący bo dla naszych organizmów zaczęło się właśnie popołudnie.  Powitanie rodziców Christine jakkolwiek gorące i sympatyczne na początku, szybko zrobiło się senne i ociężałe, głównie za sprawą zjedzonego placka, wypitej gorącej herbaty i świadomości, że wszyscy muszą wstać za kilka godzin do pracy...wszyscy oprócz nas się rozumie, dla nas właśnie rozpoczęły się prawdopodobnie najdłuższe wakacje w życiu. Jeszcze przed wyjazdem ustaliłem, że mój dekalog od dnia przyjazdu do Australii aż do Świąt będzie brzmiał "Nie rób" (x10 się rozumie, żeby spełnić wymogi deka-).  Niestety dobrych intencji wystarczyło do momentu, kiedy na drugi dzień po przybyciu zostaliśmy zagonieni do prac w ogrodzie przy rozrzucaniu mulczu (ciocia Wiki wytłumaczy) i przycinaniu krzewów...W jednej minucie złamałem wszystkie dziesięć filarów własnej wiary, z przykładnego jedynego członka wspólnoty stałem się wyklętym über-grzesznikiem. Na gniew boży nie musiałem długo czekać. Dzień później nad Brisbane rozpętała się burza o epickich wprost rozmiarach, którą szybko uwieczniłem jako memorandum własnego upadku:

 

Oprócz tego krótkiego meteorologicznego epizodu z lekką nutką biblijnego fatalizmu, pierwszy tydzień w Oz jest baaardzo spokojny i relaksujący...oprócz załatwiania niezbędnych formalności typu konto bankowe i NIP (Tax File Number) upajam się skwarem, który bardzo efektywnie przegania wszelkie nieprzyjemne, irlandzkie wspomnienia zgrabiałych rąk czy przemoczonego tyłka lub też chłodzę się w basenie popijając całkiem niezłe australijskie piwo...no i jest jeszcze Edie, czyli szalona suka (z ang. krejzi bicz), z którą codziennie chodzimy  na spacer pod nieobecność pani mamy i pana taty. Edie jest łagodna jak baranek i dogaduję się z nią od samego początku. Nasz związek zaczął się dosyć niemrawo od rzucenia piłki (przeze mnie) i braku reakcji (ze strony Edie)  jednak kiedy zmieniłem strategię zalotów na nieskomplikowaną zabawę z  kijkiem (patrz załączony filmik), nasza przyjaźń kwitnie, niczem ta wiśnia w Kraju Kwitnącej Wiśni . A oto skąd przydomek Edie:
 

 

Koniec meldunku. Staram się skleić filmik z naszej podróży z Belfastu do Brisbane ale Windows Movie Maker mnie zawodzi.
Darz bór!

 

cdn...

PS Wrzuciłem kilka nowych fotek tu.